Haaktanden worden ook wel Hengstentanden of ruinentanden genoemd en bevinden zich in het gebied tussen de buitenste snijtanden en de eerste kiezen. Deze tanden komen voor bij hengsten en ruinen, maar komen regelmatig ook in kleinere vorm voor bij merries. Deze merries ontwikkelen haaktanden door een verhoogd testosterongehalte. Vaak zijn dit merries met karakter.
De volgende aandoeningen komen regelmatig voor bij haaktanden.
- Tandsteenafzetting
Tandsteen op de haaktanden bestaat uit een organische structuur waarin mineralen worden afgezet. Tandsteen is te herkennen aan de geelbruine kleur. Tandsteen wordt het vaakst gezien bij paarden op oudere leeftijd, vanaf ongeveer 10 jaar. Op de haaktanden komt dit meestal op de onderste haaktanden en aan de lipkant van de buitenste snijtanden. De haaktanden worden bij paarden tegenwoordig nergens voor gebruikt, wat deze tandsteen veroorzaakt. De ruinentanden worden niet gebruikt voor het malen.
Zelden veroorzaakt tandsteen aan deze tanden een probleem. Wel dient het tandsteen bij een gebitsbehandeling te worden verwijderd.
Bij verwijdering van het tandsteen zal er vaak irritatie van het mondslijmvlies rond de tand te zien zijn. Soms is het zelfs zo erg dat het kan gaan bloeden.
- Te scherpe haaktanden
Haaktanden kunnen soms erg scherp zijn, in de praktijk is er vaak maar zelden irritatie of beschadiging hierdoor te zien. Als er irritatie te zien is is dit vaak aan de zijkant en onderkant van de tong. Sommige gebitsverzorgers korten te scherpe haaktanden preventief in, om letsel aan de hand te voorkomen. Ik kort de haaktanden niet preventief in, aangezien dit mij zelden tot nooit overkomt. Als haaktanden worden ingekort kan dit het beste tot de hoogte van de buitenste snijtand worden ingekort. Laat de hengstentanden nooit tot het slijmvlies inkorten, dit kan afsterven van de tand veroorzaken. Als je paard plotseling geen haaktand meer op die plek heeft, kan je paard de tong naar buiten laten hangen door de ruimte die is ontstaan.
